آرشیو اسمس تسلیت محرم91

آرشیو اسمس تسلیت محرم91

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرد
دل را حرم و بارگه خون خدا کرد
دوست دارم هر چی دارم بدم به راه تو حسین
تا که سینه خیز بیام میون بین الحرمین

.

.

.

امام حسین(ع):
عقل به کمال نمی رسد مگر با پیروی از حق.

.

.

.

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است
بیراهه نرو ساده ترین راه حسین است
از مردم گمراه جهان راه مجویید
نزدیکترین راه به الله حسین است

.

.

.

هر دم به گوشم می‏رسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
یک زن میان محملی اندر غم و تاب و تب است
این زن صدایش آشناست ای وای من این زینب است…

.

.

.

می آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت منزلی که سفرها در او گم است
از لا به لای آتش و خون جمع کرده ام
اوراق مقتلی که خبرها در او گم است

.

.

.

با آب طلا نام حسین قاب کنید،
با نام حسین یادی از آب کنید،
خواهید که سر بلند و جاوید شوید،
تا آخر عمر تکیه به ارباب کنید

.

.

.

ماه خون ماه اشک ماه ماتم شد
بر دل فاطمه داغ عالم شد .
فرا رسیدن ماه محرم را به عزادارن راستینش تسلیت عرض میکنم

.

.

.

امام حسین(ع):
ادب آن است که وقتی از منزلت خارج شدی،
هرکس را که دیدی او را از خود بهتر بدانی.

.

.

.

سلام بر حسین(ع) و بر کلامی
که از لبهای خشکیده اش جاری شد

.

.

.

عالم همه قطره و دریاست حسین ،
خوبان همه بنده و مولاست حسین ،
ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ،
از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

.

.

.

دریچه ی عشق و عاشقی باز شود
دل ها همه آماده پرواز شود
بانوی محرم الحرام تو حسین
ایام عزا و غصه آغاز شود
السلام علیک یا ابا عبدالله

.

.

.

بی تو ببین کبوتر بی بال میشوم
از گریه ی زیاد چه بد حال میشوم
تا که پلک مینهم به روی هم حسین
من انگار که از نو وارد گودال میشوم

.

.

.

امام سجاد(ع):
هر مؤمنی که بگرید بر قتل حسین(ع) به نحوی که اشک بر چهره اش جاری شود،
خداوند او را جاودانه در خانه ای از خانه های بهشت جا می دهد.

.

.

.

میان دل ز عشقت لاله باغیست
بحمدالله که قلبم مست ساقیست
بساط گریه را آماده سازید
که ۲شب تا محرم وقت باقیست..!

.

.

.

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند
چرا پرونده ات امضا ندارد

.

.

.

پیر همه بود اگرچه او کودک بود
صبرش ز غریبی پدر اندک بود
می کرد به نی اشاره می گفت رباب
ای کاش سر نیزه کمی کوچک بود

.

.

.

تا گوش دل شنید، صدای ( الست ) دوست
سر شد (بلی)ی تشنه لبانِ میِ الست
ناگاه بانگ ساقی اول بلند شد
پیمانه پر کنید، هلا عاشقان مست

.

.

.

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از کار حسین است
دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است